Na aankomst in Hanoi wordt mij aangeraden om naar Ha Giang te gaan. Het zou namelijk mooier, meer divers en een stuk minder toeristisch zijn. Een uitgelegen kans om het traditionele Vietnam te gaan ontdekken. Omdat ik er nog maar weinig over had gehoord was ik een beetje kritisch, maar ik dacht: Let’s give it a shot! Een keuze waar ik uiteindelijk nooit spijt van heb gekregen getuige de ontelbaar mooie foto’s.
Ha Giang ligt in het uiterste noorden van Vietnam en wordt daarom ook wel de Noordpool van Vietnam genoemd. Dit komt ook omdat het in de hooggelegen bergdorpjes flink af kan koelen. In dit gebied leven aparte traditionele stammen die anders leven dan de inwoners die zuidelijker wonen. Dit is voornamelijk te zien aan de kleding die ze dragen.
Vanaf Hanoi kun je een directe bus nemen naar het gelijknamige plaatsje Ha Giang. Over deze rit doe je ongeveer 9 uur en daarom raad ik een sleepingbus aan. Wij komen aan om 4 uur in de ochtend en gelukkig kunnen we voor een paar euro een late check in doen met ontbijt om zo toch nog wat extra uurtjes slaap te pakken. Met twee andere backpackers huren we half automatische scooters bij Bong Backpackers, het hostel waar we ook hebben geslapen. Bij dit hostel wordt alles perfect uitgelegd over de routes die je kan nemen, speciale plekken, slechte wegen en homestay’s waar je kan overnachten. Ze sturen je zelfs een link van maps.me zodat je zelf niet alles hoeft op te zoeken, ideaal!
Na wat overleg besluiten we de route in 4 dagen te doen, 3 dagen is mogelijk, maar dan moet je wel erg lang op de scooter zitten per dag. Rond het middaguur vertrekken we, omdat we aan de late kant zijn, besluiten we te overnachten in Tam Som (Quan Ba). Deze route is niet zo lang en zo kunnen we het rustig aan doen. Dat is maar goed ook, want we stoppen om de 15 minuten voor weer een ongelofelijk uitzicht. Wauw! Dit gebergte ligt net iets hoger dan Sapa waardoor de uitzichten net iets indrukwekkender zijn. Rond 5 uur komen we aan bij de homestay die aangeraden werd door het hostel. In het huisje is het stelletje al bezig met de voorbereidingen van het avondeten. De man is aan het koken op een vuurtje terwijl de vrouw ons welkom heet en onze bedden opmaakt. Echt bedden zijn het niet, want je slaapt op een dun matje met een deken. Hierdoor ervaar je nog meer hoe de mensen hier leven. Tijdens het avondeten, wat ze hier familydinner noemen, ontmoeten we nog een paar andere backpackers. We drinken een biertje, gaan een potje kaarten en vervolgens op tijd naar bed om de volgende dag weer vroeg op de scooter te zitten.
Als het ontbijt erin zit, rijden we verder richting Dong Van. Een stadje dat nog wat noordelijker ligt in de bergen. Onderweg kijk je wederom je ogen uit, elke vallei die je inrijdt is anders. De ene zit vol met rijstvelden, de andere is vol met krijtrotsen en daarna zie je weer een dorpje in de vallei. Het is zo divers dat je niet snel verveelt raakt. Soms vergeet je zelfs even op je tank te letten en moet je serieus op zoek naar wat benzine om een paar kilometer wandelen te voorkomen. Het is sowieso aan te raden om je tank regelmatig te vullen, want door de vele hoogteverschillen kan je tank extra snel leegraken. Onderweg komen we nog twee Vietnamese jongetjes tegen die met gebaren duidelijk maken om te stoppen. Het eerste wat ze doen is achterop de scooter springen en zeggen dat wij verder moeten rijden in dezelfde richting. Wij zijn de moeilijkste niet en geven ze een lift. Na 10 minuten moeten we stoppen omdat we bij de school zijn aangekomen. Blijkbaar hadden deze twee knullen geen zin om het hele eind te lopen. Wederom een mooie ervaring. Door de vele stops en ervaringen onderweg komen we wat later aan. Daarom besluiten we bij het eerste guesthouse te gaan slapen dat we tegenkomen.
De volgende dag besluiten we extra vroeg te vertrekken, maar een flinke stortbui gooit roet in het eten. Gelukkig zijn we voorbereid met regenkleding en na een half uurtje stappen we toch de scooters op. We rijden helemaal naar het noorden, waar we bij een illegalen grensovergang naar China even stoppen. Hier kun je zonder problemen toch even China in, het landschap is precies hetzelfde, maar het gaat om het idee zullen we maar zeggen! Op het meest noordelijke puntje van Vietnam kun je niet naar China, maar er staat wel een symbolische toren die je kan beklimmen voor nog een waanzinnig uitzicht. Het weer kan hier alleen in 5 minuten helemaal omslaan en na eventjes van het uitzicht te hebben genoten, kunnen we ineens nog maar 2 meter voor ons uitkijken. We gaan daarom maar eventjes lunchen onderaan de toren en rijden vervolgens terug naar het zuiden, naar Meo Vac. De weg gaat via Dong Van en helaas begint het te regenen. We rijden gewoon door en letten gewoon extra op. Dit blijkt de beste beslissing te zijn geweest. Overal in de bergen komen ineens watervallen tevoorschijn. Er lopen gewoon kleine beekjes langs de wegen, het is geweldig hoe dit zo ineens kan. De weg tussen Dong Van en Meo Vac staat bekend als een van de mooist van de route en leidt je langs een rivier. Wat ben ik blij dat ik deze heb mogen rijden in de regen, want de regen maakt het alleen maar mooier. Rond een uur of 2 komen we aan bij Meo Vac en rijden we ineens door naar Yen Minh. Hier slapen we weer bij mensen thuis. Mooi om te zien dat alle gasten welkom worden gegeten door een meisje van 11 dat als enige in de buurt Engels spreekt. De communicatie is dan ook vaak lastig de volgende ochtend omdat zij naar school moest.
De laatste dag is een korter dagje. We slapen dan ook iets langer uit na de lange dag van gisteren. Op ons gemak rijden we terug naar Ha Giang, maar natuurlijk niet zonder weer regelmatig te stoppen en foto’s te maken van deze indrukwekkende omgeving. Rond 4 uur komen we terug bij het hostel in Ha Giang waar we onze grote backpacks achter konden laten. Na nog een familydinner bij het hostel pakken we dezelfde avond nog de bus terug naar Hanoi om hier onze reis door Vietnam te vervolgen.
Reageren