Vorige week vertelde ik over het nationale ballet van Cuba, een internationaal bekende salsaband en mijn weekend trip naar Trinidad. Inmiddels zit week 4 (de laatste week) in Havana – Cuba – erop, dus dat betekent ook een nieuw reisverslag. 5 mei ben ik samen met een vriendin naar Cuba gevlogen om de Spaanse taal te leren en om me te mengen in de Cubaanse cultuur. Mijn doel van dit avontuur: na een maand in staat zijn een begrijpelijk gesprek te kunnen voeren in het Spaans, de enigszins aparte geschiedenis van het Communistische Cuba begrijpen en salsa kunnen dansen. Daarnaast wil ik natuurlijk in de weekenden van mijn taalcursus zoveel mogelijk van de rest van het land zien! Wegens beperkte wifi- mogelijkheden ben ik echter nu pas in staat mijn reisverhalen met jullie te delen.
Paranoïde modus
De laatste week had een drukke week moeten zijn. We hadden namelijk meer plannen, dan dagen waarop we deze uit konden voeren. Helaas vielen de meeste plannen volledig in het water door voedselvergiftiging 2.0. We waren beiden weer getroffen door dit nare verschijnsel en dus bracht ik de maandagmiddag en dinsdag in bed door. De klachten hielden bij mij echter nog de hele week aan, waardoor ik het rustig aan heb moeten doen. Wat het eten betreft schakelden we weer voor een paar dagen terug in onze paranoïde modus.
Castillo del Morro
Ondanks het feit dat we veel plannen hebben moeten laten varen, lieten wij hierdoor onze laatste week natuurlijk niet volledig verpesten! We zijn naar een prachtig kasteel (Castillo del Morro) geweest , waar vandaan we uitzicht hadden over de gehele Malécon en de rest van de stad. Het was mooi om de stad eens vanaf een afstand te kunnen bekijken en het bood een nieuw perspectief. Om Castillo del Morro te bereiken hebben we de ferry genomen naar Casablanca (een gebied in Havana) en vanaf daar een mooie wandeling gemaakt. Het is ook mogelijk om hier met een taxi te komen, maar dit is uiteraard een duurdere optie.
San Christobal
We hadden al veel verhalen gehoord over de paladar San Christobal. Het restaurant staat bekend om haar kwalitatief goede Cubaanse maaltijden. Barack en Michelle Obama hebben hier zelfs gegeten toen ze in Havana waren. We maakten een reservering, omdat we er graag achter kwamen of we de lovende recensies konden bevestigen. De service was voor het eerst deze maand top en het typisch Cubaanse eten was verrukkelijk. De kip in dit restaurant dreef niet in vet en was niet te droog, zoals in vele andere Cubaanse restaurants. Bovendien was de aankleding van het restaurant erg charmant. Je keek je ogen uit, doordat de muren vol hingen met foto’s en schilderijen. Het restaurant had verschillende kleine kamers die anders aangekleed waren.
Het taxisysteem in Cuba
Onder het mom van “beter laat dan nooit” hadden we de laatste week eindelijk het gevoel volledig te begrijpen hoe het taxi systeem in Cuba werkt. Er zijn hier twee typen taxi’s: de taxi privados (privé taxi) en de taxi colectivo (gedeelde taxi). Colectivo’s rijden over vaste routes in Havana en men stapt op deze route voortdurend in en uit. Wanneer een chauffeur niet van zijn route hoeft af te wijken, is een taxi ritje altijd dezelfde prijs. Dit is dus onafhankelijk van de afstand altijd slechts 1 CUC (toeristenvaluta; circa €0,88) of 10 CUP (lokale valuta; circa €0,04) per persoon. Wanneer je echter naar een exacte locatie wil die niet in de buurt is van een colectivo route, ben je genoodzaakt een privados te nemen. De colectivo’s konden wij in het begin maar moeilijk vinden, dus betaalden we vaak meer dan nodig aan privé taxi’s. Het is daarom aan te raden om bij lokale Cubanen te informeren naar normale prijzen. Taxi chauffeurs van met name privé taxi’s maken dankbaar gebruik van de onwetende toerist.
De laatste keer
De laatste week stond verder veel in het teken van “de laatste keer”. Zo werd de laatste Spaanse les afgesloten met een hartelijk bedank en uiteraard het bijbehorende certificaat. De laatste salsa les werd afgesloten met het maken van een video waarop wij onze geleerde vaardigheden vast legden. Ook sloten we de salsalessen af door nog een avondje op stap te gaan met de salsa leraren, waardoor we onze vaardigheden in een andere setting konden uitproberen (lees: tenen trappen). We wandelden voor de laatste keer door het authentieke Habana Vieja en bekeken nog één keer de kleurrijke gebouwen. Hier “genoten” we van de laatste Cubaanse maaltijd en namen we afscheid van alle leuke mensen die we in Havana hadden leren kennen.
De laatste keer strand op zaterdag middag was een minder groot succes. Door de voedselvergiftiging was het ruim een week geleden dat we op het strand hadden gelegen, dus wilden we de laatste dag optimaal gaan genieten van de zon. Bovendien hoopte ik nog aan mijn bruine tintje te kunnen werken, voordat ik weer naar dit koude kikkerland vloog. Helaas werd dit ons niet gegund, want we werden al snel van het strand gejaagd door dreigende wolken en een onweersbui.
Doelen afvinken
Na een maand in Cuba leek het mij leuk om te bekijken in hoeverre ik mijn “doelen” heb behaald. De belangrijkste was uiteraard dat ik een begrijpelijk gesprek zou kunnen voeren in het Spaans. Deze kan ik afvinken, want hoewel het toepassen van de correcte grammaticale vormen lastig blijft, weet ik mezelf wel te redden in deze taal. Ik kan in ieder geval prima een drankje bestellen (dos mojito’s por favor)! Uiteraard heb ik mij voorgenomen braaf te blijven oefenen in Nederland.
Verder wilde ik de enigszins aparte geschiedenis van het Communistische Cuba begrijpen. Hier ging het helaas een beetje mis. De geschiedenis van het Communistische Cuba ligt toch nog wat ingewikkelder dan ik van te voren had gedacht. Op de heenweg heb ik in het vliegtuig enthousiast in mijn reisboekje gelezen over Fidel Castro en Ché Guevara, maar eenmaal in Cuba ben ik niet veel wijzer geworden. Wij zijn namelijk naar het Museo de la Revolución geweest, in de poging cultureel verantwoord bezig te zijn en om over de geschiedenis van het land te leren. We kwamen echter alleen maar hele lappen tekst met foto’s in het Spaans tegen, voor ons gevoel niet eens in een chronologische volgorde. Het museum had verder niet veel te bieden en was naar onze mening dus pure geldverspilling.
Het kunnen dansen van salsa is daarentegen wat beter gelukt! We kwamen er de laatste salsa les wel achter dat we de “Puerto Rico stijl” hebben geleerd, omdat dit de meest gemakkelijke vorm is. Het voelde helaas toch beter om te geloven dat ik de Cubaanse salsa kon dansen. Als laatst wilde ik in de weekenden zoveel mogelijk van de rest van het land zien en natuurlijk zoveel mogelijk genieten. Ik denk dat ik niet hoef te beargumenteren dat dit laatste mij zeker gelukt is!
Aan alles komt een eind
En toen zat de tijd in Cuba er ineens op. Zondagochtend om 4 uur stond er een taxi voor de casa die me weer naar het vliegveld bracht. Ik nam afscheid van mijn vriendin die nog langer in Cuba zou blijven en verliet Havana. Een maand was voorbij gevlogen, maar het was een groot avontuur en deze ervaring zal me nog lang bijblijven.
Adios!
Reageren