Volg je Cabrillo Highway, de prachtige kustweg die langs de westkust van Amerika via San Francisco richting Los Angeles loopt, dan kom je halverwege langs Monterey Bay. Hier vind je 17 Mile Drive, een van de meest scenic routes in de VS.
De route is exact 17 mile lang, dus iets meer dan 27 kilometer, en voert je langs prachtige natuur en vergezichten. Het is een afstand die niet overdreven lang is maar waar je wel rustig een halve tot hele dag voor mag uittrekken. Onderweg is heel veel te zien en om hier goed van te genieten parkeer je de auto zo vaak als je kunt.
Om de 17 Mile Drive te volgen moet je via één van de vijf entreepoortjes naar binnen en tol betalen. Deze is zo rond de 10,50 dollar per auto, ongeacht het aantal inzittenden. Je ontvangt een plattegrond met daarop de route en uitleg over de belangrijkste bezienswaardigheden. Goed te weten, met de motor mag je de route niet volgen.
Bij alle gemarkeerde bezienswaardigheden op de plattegrond is het de moeite waard om even de auto te parkeren. Je ziet de meest spectaculaire vergezichten, landschappen en wildlife. Ruige zee, golven die hard tegen rotsen aanslaan, talloze vogels, zeedieren en als je geluk hebt zeeotters, marmotjes en herten. Het is simpelweg de route volgen en zoveel mogelijk stoppen en dan te voet verder op verkenning gaan.
Spanish Bay
Op de dag dat wij deze trip maakte was de hemel strak blauw met af en toe wat wolkjes. Dat is iets wat absoluut toevoegt aan de magie van het geheel. Onze eerste bezienswaardigheid op de route was Spanish Bay. Spanish Bay is, zoals de naam al aangeeft, een baai. Het bestaat uit rotspartijen, een ruige zee en prachtig zandstrand.
Overal zie je kleine en grote steenmannetjes op het strand. Door de mooie golven zie je hier ook surfers in overvloed. Iets verwijderd van de kust ligt The Inn at Spanish Bay, een resort waar je wat kunt eten en drinken of golf kunt spelen. Tussen de Inn en het strand ligt een geweldig mooi begroeid duinlandschap wat in het voorjaar volop in bloei staat met paarse en rode bloemen. Langs de baai loopt een speciaal aangelegde boardwalk. Wil je wandelen met wat meer uitdaging dan kan dat ook, langs de hele route van 17 Mile Drive zijn verschillende trails.
Wij hebben hier een uurtje rondgewandeld en daarna de auto gepakt om door te gaan naar het volgende uitkijkpunt. Omdat wij hier in het voorjaar waren werd een gedeelte van het uitzicht langs de weg geblokkeerd door schermen. Deze worden dan neergezet zodat de zeehonden in alle rust kunnen baren. Wel jammer maar je vergeet het gauw als je daarna weer geconfronteerd wordt met adembenemend uitzicht en verrassende natuur.
Een van de hoogtepunten van de rit, althans dat zegt men, is The Lone Cypress. Eén ding is zeker, het is een van de meest gefotografeerde bomen ter wereld. Men schat dat de boom hier al zo’n 250 jaar staat. Hoewel de boom mooi is om te zien, is het totale plaatje van de omgeving de echte eyecatcher. De boom staat boven op een rots en torent hoog boven de zee uit. Op de achtergrond zie je de baai van Camel-by-the-Sea en heb je wijds zicht op de Indische Oceaan.
Pebble Beach Resort
Na onze stop bij de eenzame cipres was het tijd voor lunch. En ondanks dat we er niet echt op gekleed waren bedachten we dat te doen bij The Lodge, onderdeel van The Pebble Beach Resort. Dit resort huisvest de beroemde golf course Pebble Beach waar menig vooraanstaand golftoernooi plaatsvindt. Spelers als Tiger Woods, Arnold Palmer en Bing Crosby (ja, beter bekend als de filmster) hebben hier regelmatig gespeeld. De namen zie je terug in de Wall of Fame als je de binnenplaats oploopt bij de shops en The Lodge. In het midden is een oefen Putting Green waar wij de liefste toekomstige Tiger Woods zagen spelen.
Voor de deur van de lodge stond een dure oldtimer Porche die netjes door de valet service op een veilig plekje werd geparkeerd. Best een beetje onder de indruk liepen we desondanks zonder enige schroom naar de entree. We werden verwelkomt door een aardige dame die geen spier vertrok met betrekking tot onze kleding. Om ons heen was het een en al luxe. Op de een of andere manier kon het me niets schelen dat ik er niet op gekleed was. Het was indrukwekkend en ze konden me hooguit wegsturen. We werden op ingenieuze wijze weggeleid van het zeer prestigieus uitziende restaurant en bijbehorende terras, onder het mom dat het helemaal vol was. Hmmm, de foto zegt toch iets anders.
We werden begeleid naar het terras op de laagste verdieping. Je raadt het al, dit is het terras waar het niet zo erg is als je er wat sjofeltjes uit ziet. Hier zitten de nanny’s met de kinderen en andere bezoekers zoals wij. Het was dan het mindere gedeelte, het was nog steeds lekker luxe en, wonder boven wonder, zeer betaalbaar. We hebben een heerlijke maaltijdsalade gegeten en wat gedronken. Niet te vergeten onder het genot van een prachtig uitzicht over de 18de-hole met op de achtergrond hoog opspattende golven in de baai. Ben je in de buurt, het is echt een bezoekje waard.
Carmel-by-the-Sea
Hierna besloten we door te rijden naar Carmel-by-the-Sea. Deze plaats heeft lange tijd Clint Eastwood als burgemeester gehad. Dat zie je her en der nog terug in posters waaruit blijkt dat men heel trots is op hun oude burgemeester.
Dit plaatsje valt in de categorie ‘snoepje’. Alle huizen zijn lief, leuk en soms een beetje popperig. Sommige gedeeltes doen denken aan een setting uit een sprookje. Er zijn talloze kunstgalerijen, heel veel specialty shops en restaurantjes. Het is duidelijk een plaatsje waar je niet woont als op je bankrekening een paar extra nullen ontbreekt.
Het is een zeer populaire plek voor toeristen. Dat heeft wel als nadeel dat het moeilijk is om hier een parkeerplaatsje te vinden. Maar ik zou toch even blijven zoeken ook al is het moeilijk, want het is echt leuk om hier even te shoppen en rond te dwalen.
Het was al bijna tegen het einde van de middag toen we uit Carmel-by-the-Sea vertrokken. We vervolgden de 17 Mile Drive, nu door het bosrijke gedeelte. De tocht was zeker mooi, maar wellicht dat we de mooiste dingen al hadden gezien. Na een dag vol indrukken hebben we op de rit door het beboste gedeelte maar een paar keer heel even gestopt. En dan bedoel ik stoppen, uitstappen, kijken en weer doorrijden.
Reageren